Belastingidentificatienummer en belastingen in Turkije
In Turkije is het belastingidentificatienummer, ook wel bekend als "Vergi Numarası" of "Tax Identity Number Turkey," een essentiële tiencijferige unieke code die nodig is voor alle financiële transacties en officiële processen in het land. Het wordt toegewezen aan zowel particulieren als rechtspersonen, inclusief buitenlandse bedrijven.
Hoe verkrijgt u een belastingidentificatienummer in Turkije?
Turkse burgers ontvangen dit nummer automatisch als onderdeel van hun identiteitsdocument (kimlik), meestal bij de geboorte. Buitenlanders moeten dit nummer handmatig verkrijgen. Dit kan worden gedaan door een bezoek aan een lokaal belastingkantoor (Vergi Dairesi) of via de officiële website van de belastingautoriteit. Het proces omvat het indienen van een origineel en een kopie van een buitenlands paspoort.
De procedure voor het verkrijgen van een belastingidentificatienummer is eenvoudig en duurt ongeveer 15-30 minuten. Na registratie wordt het nummer direct geïntegreerd in de banksystemen van Turkije, waardoor verschillende financiële transacties mogelijk worden.
Doel van het belastingidentificatienummer in Turkije
Het belastingidentificatienummer is essentieel voor buitenlanders in Turkije om verschillende redenen, waaronder het openen van bankrekeningen, verblijfsaanvragen, belastingbetalingen, formele werkgelegenheid, contractondertekening, onderwijs, rijbewijzen, notariële diensten, verzekeringen, bedrijfsactiviteiten en onroerendgoedtransacties.
Onroerendgoedbelastingen in Turkije
Zowel verkopers als kopers zijn verplicht een eenmalige belasting (tapu harcı) te betalen tijdens het onroerendgoedtransactieproces, gelijk aan 6% van de waarde van het onroerend goed zoals vermeld in de eigendomsakte (tapu). Deze belasting wordt meestal gedragen door de koper en is afhankelijk van de kadastrale waarde van het onroerend goed, die is gebaseerd op de landwaarde en de bouwkosten. In resortgebieden weerspiegelt deze waarde vaak de officiële taxatie in plaats van de marktwaarde, wat de belasting beïnvloedt.
Belasting bij aankoop van onroerend goed
Eigenaren van onroerend goed in Turkije moeten jaarlijks onroerendgoedbelasting (emlak vergisi) betalen, variërend van 0,2% tot 0,6%, afhankelijk van het type en de locatie van het onroerend goed. Deze belasting is betaalbaar in twee termijnen, in mei en november. Eigenaren betalen ook een jaarlijkse afvalstoffenbelasting, die niet meer dan 30 dollar bedraagt.
Belasting bij verkoop van onroerend goed
Eigenaren die onroerend goed verkopen, kunnen te maken krijgen met een vermogenswinstbelasting (gelir vergisi), die progressief wordt berekend. Als het onroerend goed wordt verkocht na vijf jaar na aankoop, wordt er geen vermogenswinstbelasting geheven. Het verkopen van meer dan vijf eigendommen binnen een jaar kan worden beschouwd als een commerciële activiteit, wat extra belastingverplichtingen met zich meebrengt.
Erf- en schenkbelasting
In Turkije variëren de tarieven voor erf- en schenkbelasting van 1% tot 30%, afhankelijk van de waarde van het onroerend goed. Erfbelastingtarieven variëren van 1% tot 10% en schenkbelastingtarieven van 10% tot 30%.
Belasting op huurinkomsten
Eigenaren die onroerend goed voor lange termijn verhuren, moeten belasting op huurinkomsten betalen, die progressief wordt berekend. In 2024 variëren de belastingtarieven van 15% tot 40%. Belastingen beginnen voor inkomens die het niet-belastbare minimum overschrijden, dat voor het jaar is vastgesteld op 33.000 Turkse lira.
Inkomstenbelasting in Turkije
De inkomstenbelastingtarieven zijn als volgt:
- Tot 110.000 lira per maand – belast tegen 15%.
- Tussen 110.000 en 230.000 lira per maand – belast tegen 20%.
- Tussen 580.000 en 3 miljoen lira per maand – belast tegen 35%.
Meer dan 3 miljoen lira per maand – belast tegen 40%.
